Çocukların gelişiminde en önemli yapı taşlarından bir tanesi akran ilişkileridir. İster 3 yaşında olsun, ister 30 yaşında her birey kendi akranlarına bakarak ve onları model alarak en etkili sosyal öğrenmeyi gerçekleştirir. Anaokulları çocukların sosyal, dil, bilişsel, motor ve öz-bakım becerileri gelişimlerine çok büyük katkısı olan ortamlardır.

Anaokuluna başlama yaşını her çocuğun kendi fiziksel, zihinsel, sosyal, psikolojik ve oyun becerileri gelişimine göre ve aile koşullarıyla değerlendirmek gerekir. Genel olarak düşünüldüğünde 3 yaşını tamamlayan çocukların anneden ayrışma-bireyselleşme-bağımsızlaşma sürecini tamamladığı, anneden belli sürelerle ayrı kalabileceği ve yeni ortamlara kolaylıkla adapte olabileceği beklenir. 3 yaşını tamamlayan ve annesi tarafından bakılan çocukların yarım günlük sürelerle başlayıp 2-3 ay içinde tam günlük anaokulu eğitimlerine geçiş yapması beklenir. Yine annesi tarafından bakılan 1,5-3 yaşında çocuklar için ebeveynleriyle birlikte katılabilecekleri, haftada 2 sefer, 2’şer saatlik ‘oyun grupları’ akranlarla bir arada olma ihtiyacını karşılayabilecek niteliktedir. Çalışan annesi olması nedeniyle erken yaşta anaokula başlamak zorunda kalan çocuklarda ise burada geçirilen sürenin uzunluğunun zaman içinde kademeli olarak arttırılması uygundur. Örneğin 2 yaşındaki bir çocuğun anaokuluna başlarken ilk 1-2 ay haftada 2-3 sefer 2 saatlik sürelerle okulda bulunması, zamanla bu sürenin haftada 2-3 sefer yarım güne çıkarılması (1-2 ay boyunca), çocuğun yeni ortama uyum ve güven süreci tamamlandıktan sonra haftada 5 yarım güne çıkarılması (1-2 ay boyunca), zamanla haftada 1 tam günle başlayarak süreç içinde arttırılması evden anaokuluna geçişin yapılması, temel bakım veren kişiden ayrılığın mümkün olduğunca kolay aşılması için faydalı olacaktır.